2024,  Danny's fotoblog

Vaarwel opa dag 1, de laatste eer

20 mei 2024 slechts 20 dagen na de uitvaart van mijn vader stelt mijn broer voor omdat hij de Marathon van Malaga gaat rennen om de tweede uitstooi van onze vader opa daar in Caruhela te doen, vlak bij Malaga. Een goed idee. Later op de avond hoor ik dat mijn moeder meegaat. Mijn Marja zegt dan ga jij toch ook? zo lief en zij heeft voor mij geboekt voor vrijdag 13 december!

Meer dan een half jaar later is het zover! ik haal mijn moeder op om half 4 we staan om 3:17 buiten met de auto en zijn echt super snel daar. Daarna haal ik mijn schoonzus en broer op. En dat inclusief de rugzak met de restanten van mijn vader er in! We rijden erg vlot naar Rotterdam airport en ik zwaai Marja uit. Om maar te zwijgen hoe erg ik het vind om mijn hondje voor even achter te laten.

Marja rijd weer naar huis.. wij lopen naar de luchthaven terminal en droppen onze koffer, we zijn immers al ingecheckt enne Oma is als eerste! Oja ik heb weer accu’s in mijn koffer zitten pfff mag niet! nou ja ik haal ze er wel uit.

We zitten lekker een tijdje in die vertrekhal een bakkie te drinken, best gezellig.

Eindelijk mogen we die sigaar in. Het is een vlotte rustige vlucht. Het vliegtuig is bij lange na niet vol. landen en onze koffers staan vooraan op de band! echt van landen tot de voordeur is een kwartier! en nu die bus pff dit duurt ff nu ja na een uur wachten ben ik snel bij het hotel. Een mooi hotel met vriendelijke medewerkers.Ik heb een prima kamer met zon en zee- en bergzicht wat wil ik nog meer.

Ik ben moe! Ik ga even mee boodschappen doen, water appel en bier. En dan lekker in het Spaanse december zonnetje zitten, wat een momentje is dit zeg!! heerlijk. Ik ben moe en val zittend in slaap, een half uurtje. Mijn nichtje, die al eerder hier is, klopt op de deur of ik mee wil wat gaan drinken. Ik ga mee gezellig.

We lopen door de winkelstraten langs de toeristen winkels en we landen bij een leuke tent om wat te drinken. Heerlijk leuk en een pracht plek. Behalve al die trappen de berg op! hihi ik lach me rot. Maar die kinderkarren zijn best zwaar de trap op en dat terwijl er een lift is. Lekker drankje gedronken en op naar beneden. Nu gaat iedereen met de lift. Ik ben met de trap gegaan om te kijken of er nog wat te beleven is.

Inmiddels zakt ook de zon weer achter de berg en gaat het langzaam donker worden. We gaan richting het strand met de rugzak waar een stukje restanten van Opa inzitten. Lopend was het niet zo ver maar met de auto een behoorlijk stuk, echt grappig, We parkeren vlak bij Caruhela Park en lopen naar de
boulevard. Omdat m’n “de rest” er nog niet is wachten we even bij een strandtentje waar we Marja en ik in 2015 ook is een design tosti hebben gegeten. Ze gaan eigenlijk dicht maar een paar pintjes dat kon nog wel even.

Nadat we compleet zijn lopen we het strand op en mijn nichtje steekt kaarten aan ter ere van opa en de zakjes opa worden uitgedeeld. Eén voor één strooien we zakjes opa de zee in, eerst is er stukje opa in Bonaire gegaan en nu hier in Caruhela. Langzaam komt opa weer bij elkaar.. een beetje ver zwemmen voor hem om bij elkaar te komen maar ach dat is een detail en een grappige gedachte.

Nadat we de blikjes bier ter ere van opa op hadden moesten we ook nog even wat gaan eten en dan kom je er ook weer achter dat de toeristen industrie van Torremolinos momenteel op een laag pitje staat. Er is echt heel veel dicht of al vroeg dicht. Het is natuurlijk ook niet druk. Dus misschien wel logisch dat e.e.a. vroeg sluit,

In het straatje waar we vroeger bij “die opa en oma” gingen eten en niet te verwarren met mijn vader en moeder, Komen we een tentje tegen dat nog open is en daar stappen we naar binnen nadat een eerdere tent geen zin in ons meer had.

Er worden snel wat tafels tegen elkaar geschoven en we kunnen bestellen, oei ik kom er weer achter dat ik geen bril op heb, Maar er staan ook lekkere tapas hapjes in de toonbank dus dat is makkelijk kiezen. Het brood wat er bij zit is wat over de datum maar verder is het wel lekker. Ik neem nog een gambas pil pil en daarna sjokken we weer naar de auto.

Het is weer een behoorlijke rit om van a naar b te komen. Maar we komen er zonder al te veel verkeerde afslagen. Ik dacht ik ga lekker dit verhaaltje schrijven maar nee dat is niet gelukt is was zo moe en ben in slaap gevallen.