Breda Photo 2020 “the best of times the worst of times”

Vandaag ondanks de nieuwe maatregelen rondom het Corona virus ging eindelijk de voor mij eerste dag van het door de School voor Fotografie in het leven geroepen Alumni club van start… Eindelijk ik ben lid van een fotoclub maar dan anders.

Event

Breda Photo is een twee jaarlijks evenement op even jaren. Het is inmiddels voor de achtste keer georganiseerd. Het is een evenement voor internationale artiesten die hun werk kunnen insturen aan de hand van het jaarlijkse thema. Ik ben in 2016 naar een deel van de binnen tentoonstelling geweest oa in de oude Faam fabriek. Dit jaar is het buiten gebeuren het bezichtigen waard mede door de Corona bedoeling met de tijdsloten.

Krantje

Hieronder het krantje van de twee jaarlijkse tentoonstelling van Breda Photo of Foto Breda,

Regen

Het was een regenachtige dag maar wel een inspirerende dag. We zijn langs de buiten tentoonstelling gelopen van het Brede Photo evenement. Dit staat vlak naast het Bredase Chassé Theater. Er staan mega grote foto’s tentongesteld van tien verschillende artiesten. Van kleurrijke Amerikaanse mensen tot een voetwandeling van Wales naar Polen. Wat heel typerend was op een foto staat “Go home Polish” dit was een tekst die door de wandelaar is gevonden tijdens zijn wandeling en hier is door iemand “Welkom Polen” bij geschreven, dit zal vol goede bedoelingen zijn maar het mist wel een beetje de plank van het verhaal.

Op een serie foto’s uit Venezuela van allemaal portretten van inwoners van dit failliete land heeft de kunstenaar zijn foto’s maar afgedrukt op Venezolaans geld, dit omdat het totaal niets waard is. Verderop een grafische vormgever die de voorwaarden van sociale media heeft gebruikt om sporters af te beelden. Dit was een mooi lijnen spel. Iets wat niet direct spreekt maar achteraf wel dat is een gletsjer die is ingepakt als demonstratie tegen de opwarming van de aarde, als je er langs loopt denk je wat is dit maar na de uitleg van Saskia werd één en ander snel duidelijk.

Verder een vrouw in het blauw die alleen foto’s van zichzelf maakt maar het ziet er onmogelijk uit. Ik vind de foto in het web wel erg mooi. Meneer Kilto heeft het voor elkaar gekregen om een geheel veld voor zijn foto’s te claimen. Dit is ook wel logisch ook. Hier staan portretten op van Marokkaanse mensen, huisjes en diverse andere voorwerpen. Ik vind dit wel iets aparts hebben. Je blijft kijken. Tijdens de wandeling komen we ook de fotoclub nog tegen, wederom geen wijze mannen maar wel weer een fotoclub mening altijd zo grappig.

Mijn favoriet zijn de dansende Amerikanen om de kleur en de uitstraling die deze foto’s hebben en de wandeling van de beste man richting Polen en die foto’s trekken mij aan door de kleuren en dat ik ook ongeveer op deze manier fotografeer. Na dat het toch echt hard ging regenen zijn we een kop koffie gaan drinken in het Theater en erna ben ik maar naar huis gegaan. De overige tentoonstellingen werkte allemaal met tijdsloten en het volgende tijdslot lag drie uur verder.

Wat ik wel heel erg apart en voor een land als Nederland raad vind is dat de met door een computer gegenereerde serie foto’s van vrouwen die hun gezicht geprobeerd hebben te laten verbeteren waren geplakt op de skatebaan dat die snel weer verwijderd moesten worden omdat dit vrouw onvriendelijk was. Het idee was juist dat ze vanzelf zouden vervagen door het skaten en door het weer.

Foto’s

Hieronder een overzicht van de foto’s genomen tijdens de rondleiding.

[wpmfgallery gallery_id=”4281″ size=”medium” columns=”3″ targetsize=”full” link=”file” wpmf_orderby=”title” wpmf_order=”ASC” display_tree=”0″ display_tag=”0″ download_all=”0″ display=”default” gutterwidth=”15″]

Foto beschrijving.

Onderstaande tekst is overgenomen van de website van Breda Photo 2020 en niet naar de tekst verwezen omdat de site in de loop van de tijd verdwijnt en er een nieuwe editie van Breda Photo wordt weergegeven en ik de tekst bij deze foto’s wil houden.

De teksten staan in volgorde van de bovenstaande foto’s

Black Joy & Resistance

De uitbundige foto’s van de Amerikaanse fotograaf Adreinne Waheed tonen de levensvreugde, het enthousiasme en de kracht van zwarte mensen wereldwijd. Met haar project waar ze jarenlang aan werkte, wil ze het vaak stereotype beeld in de media van zwarte en bruine mensen nuanceren. Vaak komen ze slechts in beeld als slachtoffer of dader, Waheed toont juist de feesten, het plezier. Daarnaast heeft ze ook protestoptochten vastgelegd. In deze combinatie schuilt deels de kracht van haar werk. Ze laat zien dat plezier en verzet vrijwel altijd samenkomen: bij demonstraties is zang en dans, bij feestelijke bijeenkomsten is de serieuze ondertoon nooit ver weg.

Shroud

Het monumentale project SHROUD, wat lijkwade betekent, toont een lokaal Zwitsers initiatief om het smelten van de Rhône gletsjer in de Furka-pas tegen te houden. De uitbaters van een ijsgrot stellen bezoekers in staat om de overweldigende kracht van het ijs te ervaren door een wandeling in een uitholling in de gletsjer te laten maken. De gletsjer smelt echter razendsnel en om dit proces te stoppen hebben ze het ijs ingepakt in een thermische deken. Na enkele jaren begint de deken uit elkaar te vallen, een teken dat de mensheid het gevecht tegen de natuur aan het verliezen is. Tegelijkertijd is het hele project, het inpakken van een gletsjer, een wanhoopsactie tegen de klimaatverandering. De beelden werden gemaakt met behulp van extra licht vanuit een heliumballon, en toont de ijsmassa ingepakt in een wade, klaar voor de eigen begrafenis.

Amo a la Reina (ik hou van de koningin)

De overweldigende fotocollages van Raquel van Haver zijn onderdeel van een groot project waarin de kunstenaar op zoek gaat naar de betekenis van identiteit en afkomst. Opgegroeid in Nederland is Van Haver teruggekeerd naar haar geboorteland Colombia en zocht daar naar verhalen van sterke vrouwen. Ze maakte schilderijen, en de speciaal voor BredaPhoto Festival geproduceerde fotocollages. De acht werken vertegenwoordigen acht regio’s in Colombia en verhalen over de inwoners, de folklore en tradities van de regio’s. Het project is een ode aan vrouwelijke sociale leiders in het land, vandaar de titel van het project ‘Ik Hou van de Koningin’. De schilderijen die Van Haver voor dit project maakte, toont ze in het museum Bonnefanten in Maastricht.

Hong Kong Portraits WIP

De wat rauwe portretten die Darling maakte van Hip Hop artiesten en activisten in Hong Kong krijgen nog een extra laag door de handgeschreven teksten op de afbeeldingen. De teksten drukken verwachtingen, frustraties, emoties en ervaringen van de afgebeelde muzikanten en protesterende inwoners uit. De Hip Hop scene is vaak sociaal bewogen en veel teksten gaan dan ook over misstanden in de maatschappij. De fotograaf paste deze methode al eerder toe in zijn werk en krijgt extra betekenis met de politieke onrust in Hong Kong van het afgelopen jaar, de periode waarin Darling dit werk produceerde.

Sophie

Poserend als de huishoudelijke hulp Sophie creëert de Zuid-Afrikaanse Mary Sibande majestueuze zelfportretten. In deze werken eert ze de vrouwen uit haar familie die generaties lang als hulp in de huishouding werkten. In het kleurgebruik, de materiaalkeuze, en de pose met gesloten ogen verwijst Sibande naar het stereotype beeld van de zwarte vrouw in de Zuid-Afrikaanse maatschappij. Het project is een aanklacht tegen de erfenis van het onderdrukkende koloniale regime, en gaat meer en meer over een dialoog over verzet.

Among you

Met de directe en klassieke portretten van Marokkaanse jongeren probeert de fotograaf inzicht te geven in de keuzes en dilemma’s omtrent hun persoonlijke identiteit. Hij combineert de portretten met scenes uit het dagelijks leven uit Marokko tot diptieken. Hiermee plaatst hij ook visueel zijn onderwerp in dat land. Deze jonge mensen nemen het heft in eigen hand en staan voor de keuzes die ze hierin gemaakt hebben, in weerwil van de vaak traditionele en behoudende maatschappij waarin ze leven. Kilito ziet ze als een palmboom in het harde Marokkaanse klimaat: ondanks alles houden ze trots stand in weerwil van de tegenwerking van diverse kanten.

Caminantes

Sinds het begin van de economische crisis in Venezuela zijn miljoenen inwoners het land ontvlucht naar de buurlanden zoals Colombia. De Ecuadoraanse fotograaf Felipe Jácome wilde deze exodus vastleggen, ging naar de grens van Colombia en Venezuela en trok samen met de Caminantes, wat lopers of reizigers betekent, 200 kilometer door Colombia. Hij maakte portretten van de vluchtelingen en printte deze op het vrijwel waardeloze Venezolaanse papiergeld. De Bolivar is zo weinig waard dat je met een gemiddeld maandsalaris onmogelijk rond kan komen. Het papiergeld wordt daarom gebruikt om armbandjes en andere simpele voorwerpen mee te maken.

Terms of Privacy

Het privacybeleid en de overeenkomsten die door big data-bedrijven aangeboden worden, zijn voor de gemiddelde Facebook of gmail- gebruiker onbegrijpelijk en omvangrijk. De ondoordringbaarheid van deze overeenkomsten spelen een grote rol in de brede onwetendheid rond het onderwerp van wat er gebeurt met onze persoonlijke informatie zodra deze is geüpload. Er is niemand die bereid zou zijn een advocaat in de arm te nemen om een account op sociale media te openen. Het beleid van de big data- bedrijven en de overeenkomsten, met daarin regels over privacy en anonimiteit die we moeten tekenen, is echter geschreven, gecodeerd en ingebed in een juridisch jargon dat is ontworpen door advocaten voor advocaten. De serie Terms of Privacy is een conceptuele weergave van de doolhof van deze gebruiksovereenkomsten.

21st Century Archetypes

De beroemde psycholoog Carl Jung maakte in zijn theorie van de menselijke geest gebruik van het concept van archetypes. Hij geloofde dat universele, mythische karakters of archetypes in het collectieve onbewuste van mensen zitten en de fundamentele motieven van onze menselijke ervaring weerspiegelen. Jung onderscheidde twaalf primaire types waaronder de Schepper, de Wijze, en de Koning. In een serie conceptuele portretten creëert Paule archetypes die aansluiten bij een wereld die razendsnel aan het veranderen is en zich steeds blijft ontwikkelen. De Modebewuste Activist, de Spirituele Verslaafde en de Tech Redder zijn voorbeelden van de nieuwe archetypes van onze huidige maatschappij.

From second hand in Lomé to second life in Paris

In de hippe winkel Marché Noire in Parijs verkoopt de Togolese ontwerper Amah Ayivi tweedehands kleding die hij zelf heeft gekocht op de tweedehands markt in Lomé, Togo. De kleding van deze markt, bedoeld als hulp, komt grotendeels uit kledingdonaties uit West- Europa en de Verenigde Staten. Veel van deze kleding komt echter zelden terecht bij de bedoelde eindgebruiker, maar wordt gebruikt als handelswaar in een markt waar miljoenen in omgaan. De fotograaf wil met de subversieve handel van Ayivi laten zien dat circulaire oplossingen voor overconsumptie gepaard kunnen gaan met een nieuwe blik op Afrikaans ondernemerschap.

Go Home, Polish

De licht absurdistische serie van Michal Iwanowski toont zelfportretten en landschappen genomen gedurende een 105 dagen durende voettocht vanuit Cardiff, Wales naar Mokrzeszów in Polen. Tijdens de Brexit discussie in het Verenigd Koninkrijk herinnerde de fotograaf een grafittitekst met de woorden ‘Go Home, Polish’ die hij in 2008, tijdens de economische crisis in Cardiff, zijn woonplaats sinds zeven jaar, had gezien. De tekst zette hem aan het denken over het begrip ‘thuis’. Het inspireerde hem om deze reis te ondernemen: in een zo recht mogelijke lijn te voet van Wales naar Polen. Hij doorkruiste Wales, Engeland, Frankrijk, België, Nederland, Duitsland en Tsjechië en besprak onderweg het begrip ‘thuis’ met de mensen die hij tegenkwam. Belangstellenden konden zijn reis volgen via Instagram en daarop reageren.