In de buurt

Het is inmiddels alweer woensdag. We slapen goed, worden lek gestoken door de muggen en het is prima weer voor de tijd van het jaar en een leuk huisje met verwarrende keuken. We gaan er vandaag een mooi en rustig dagje van maken geen gedoe met we moeten ergens heen. We eten een eitje en Marja gaat boodschappen doen. Ik ga even douchen en me niet scheren omdat we dat vergeten zijn mee te nemen. Ik kom thuis al ZZ Top.

Als Marja terug is met de boodschappen en ook Vriend!je heeft lekker zijn eten op in de tuin gaan we eventjes naar de uitgang van het park wandelen en wat plaatjes en effectjes met die windmolens of grote witte wappers proberen.

Het is best een langgerekt park dus een wandeling naar de weg is al gauw een half uur. Het weerbericht heeft mooi weer beloofd, dus een wandeling kan geen kwaad. We lopen met generaal directeurtje Vriend!je die wel even vertelt hoe we moeten lopen. We moeten langs de boerenvelden achter een heg op een soort graspad lopen met een scheve kuil in de lengte. Maar bij de volgende opening in de heg vond meneertje dat we weer over de weg moesten lopen. Kleine grappenmaker.

Alleen de oprit naar het park is al 550 meter volgens Tomtom in de auto en dan ook nog ongeveer hetzelfde naar het huisje of misschien zelfs wel meer. We lopen lekker door en in een appelboom hangt een kerstbal, grappig voor de foto van de dag. Verderop wordt het helemaal grappig met meneertje directeurtje, er rijdt daar namelijk een automatische grasmaaier. Vriend! wordt woest op dat ding. Keffen, blaffen en er achteraan lopen. Tot de grasmaaier zich ineens omdraait en dan holt hij gauw weg. Het was een komisch gezicht.

Een windmolen is echt een debiel groot en hoog ding. Ik heb voor het eerst echt het geluid van zo’n ding en de schaduw ervan van heel dichtbij gezien, dit is niet nix vooral het dreigende gezoem van dat zo’n ding is best indrukwekkend. Onderdeur directeurtje had ook problemen met de windmolens. Die zagen er volgens hem best heel eng uit. Dus blaffen naar die dingen en als een soort krab er naar toe lopen. Net die vent met die speer, Don Quichote, die de molens in Spanje aanviel.

We hebben lekker plaatjes gemaakt daar. We zijn langs een paar van die dingen gelopen maar ze zijn echt allemaal hetzelfde op wat verkeersborden en graffiti na. Bij de een een hek, bij de ander een verkeersbord dat je er niet mag lopen en bij de volgende niets. Een foto maken van het park leek niet mogelijk op afstand vanwege de maisvelden die iets te hoog staan.

We lopen lekker terug en gaan een broodje eten in onze tuin, het is inmiddels prachtig weer aan het worden. Vriend!je moet ook nog spelen en bal gooien en weet ik het. Rond een uurtje of twee of half drie komt Renate aangereden. Tenminste ze belt Marja waar ze heen moet. Marja haalt haar even op met de auto, wel zo makkelijk.

Lekker bakkie thee met een koekje en we hebben het over van alles: van muggen tot bloedprikken, hoge bloeddruk en meer van dat soort dingen. We hebben het ook nog over fotograferen gehad en dat was wel is leuk om van iemand zijn mening te horen over bepaalde dingen.

Op een gegeven moment was er ineens een bende herrie boven ons hoofd niet normaal, Zes helikopters die best laag vlogen kwamen even intimiderend overvliegen. Dit was heel indrukwekkend. En ‘s middags vlogen er ook al drie buizerds over. Er blijkt een internationale oefening gaande te zijn vanuit Den Helder en die vliegen dan soms wel is over. ‘s avonds kwamen er nog een stel helikopters over fladderen.

Wat inmiddels wel opvalt is dat het snel koud en vochtig wordt. Buiten zitten is overdag wel leuk maar aan het begin van de avond snel naar binnen. Terwijl we aan het begin van de week buiten hebben gegeten gaat het nu echt niet meer. Lekker tv kijken en slapen.